“Ik werkte als bijstandsconsulent toen mijn moeder in 2013 overleed. Vanaf dat moment haalde ik geen energie meer uit mijn werk en ben ik me gaan oriënteren op iets anders. De transitie in het maatschappelijk domein in 2015 hielp mij daarbij. Ik kon de overstap maken naar maatschappelijk werk bij Stichting MEE. Daar kwam ik veel in gesprek met mensen die op verschillende manieren met verlies hadden te maken. Ik bleek goed te zijn in het voeren van die gesprekken en op een dag zei een cliënt dat ik er meer mee moest gaan doen.

Eigen praktijk

Ik miste de tools om de mensen met wie ik sprak ook echt te helpen. Dus heb ik in 2018 de opleiding Verlies- en Rouwtherapie gedaan en in 2019 voorzichtig met een eigen praktijk begonnen. Het aantal uren dat ik bij MEE werkte, heb ik in de loop der jaren kunnen afbouwen tot ik in 2022 helemaal zelfstandig ben gaan werken. In 2023 heb ik de opleiding Lichaamsgericht Traumatherapeut afgerond. Ik zeg altijd: ‘Rouwen doe je niet alleen met je hoofd, maar ook met je lijf’. Regelmatig gaat rouw gepaard met fysieke klachten en ook daar wil ik iets mee kunnen doen.

Zwemles

Ik richt me in mijn praktijk primair op volwassenen. Ik merk dat ook steeds meer mannen mij weten te vinden. Meestal gaat het om verlies. Verlies van gezondheid, herstel na kanker of verlies van een dierbare. Wat mijn cliënten met elkaar gemeen hebben, is dat ze even niet weten hoe ze verder moeten. Ik laat ze hun verhaal doen en geef dan aan dat het helemaal niet raar is. Die erkenning betekent vaak al heel veel. Voor het herstel gebruik ik graag de metafoor van de zwemles. Als je als kind leert zwemmen, begin je in het peuterbad om watervrij te worden. Daarna leer je stap voor stap te zwemmen. Zo gaat het met herstel na verlies en rouw ook. En dan blijkt dat mensen veel meer in huis hebben dan ze zelf denken.

De vragen gaan over verlies, hierbij gaat het niet alleen over verlies van een dierbare maar ook over verlies van een relatie, verlies van gezondheid of herstel na kanker. Wat mijn cliënten met elkaar gemeen hebben is dat door het verlies hun leven is veranderd en ze even niet weten hoe ze verder moeten.

Ik laat ze hun verhaal doen en geef aan dat wat zij voelen heel normaal is. Die erkenning betekent vaak al heel veel. Voor het herstel of verder leven na een verlies gebruik ik graag de metafoor van de roeiboot. Om te kunnen roeien heb je twee roeispanen nodig. Met een roeispaan blijf je rondjes draaien. Zo is het ook na een verlies. De ene roeispaan staat voor het verlies en de andere roeispaan voor het leven dat verder gaat. Je hebt beide roeispanen nodig om vooruit te komen. Soms trekt de roeispaan van verlies wat meer en soms de roeispaan van het leven dat verder gaat. Door beide roeispanen te gebruiken kun je koers zetten in het leven.

Ambitie

Ik ben nu 44 jaar. Het werk dat ik nu doe, hoop ik nog lang te mogen doen. Het geeft me zoveel voldoening als ik zie hoe ik het vertrouwen krijg van mensen en dat ze stap voor stap weer verder kunnen. Dit jaar start ik met een vervolgopleiding voor traumaverwerking en op termijn wil ik me nog verder bekwamen in het ambacht lichaamsgerichte traumatherapie. 

LVPW

Ik ben nog niet zo lang lid van de LVPW. Ik zat eerst bij een andere beroepsvereniging, maar was daar niet tevreden over. Bij de LVPW wordt veel waarde gehecht aan kwaliteit. Dat wordt gecontroleerd en gefaciliteerd. Dat miste ik bij die andere vereniging. Ik ben ook naar de algemene ledenvergadering geweest en de betrokkenheid van de leden viel mij echt op!

Post naar de hemel

Twee jaar geleden werd mij gevraagd om vanuit mijn vakgebied een reactie te geven op een initiatief ergens in Nederland. Het ging om ‘Post naar de hemel’. Op begraafplaatsen wordt een brievenbus geplaatst, waar je iets kunt achterlaten voor iemand die je verloren bent. Ik was er zo van onder de indruk, dat ik hier naar de gemeente ben gestapt om te vragen of dat bij ons ook mogelijk zou zijn. Samen met de beheerder van drie begraafplaatsen heb ik een plan opgesteld, waar de gemeente goedkeuring aan heeft verleend. Elk jaar verbranden we alles wat in die brievenbussen is achtergelaten tijdens een bijeenkomst op Lichtjesdag, de tweede zondag in december.