Bij rouw vraagt ook het lichaam om aandacht
De Landelijke Vereniging voor Psychosociaal Werkenden telt meer dan 250 therapeuten. Al die therapeuten zijn uniek en hebben hun eigen verhaal over wat ze doen, wat ze beweegt en waarom ze lid zijn geworden van LVPW. Een van deze therapeuten is Anneke van Spaandonk. Tijdens haar werk als kapster merkte ze al dat ze meer wilde met de gesprekken die ze voerde met haar klanten. Ze ging weer studeren en werkt nu als psychosociaal therapeut in haar praktijk ‘Counseling innerlijk kompas’.
“Ik knip nog steeds. Er zijn mensen die een consult bij een psychosociaal therapeut een te grote stap vinden. Voor hen bied ik counseling onder de kap. Mensen komen dan bij me om hun haar te laten doen en terwijl ik daarmee bezig ben, hebben we het over dingen waar ze mee zitten of waar ze tegenaan lopen. Dat is heel laagdrempelig en voor een deel van mijn cliënten een opstap naar een regulier consult. Anderen houden het bij een kappersafspraak om de vijf of zes weken.
Ommekeer
Rond mijn dertigste kwam ik erachter dat ik meer wilde weten over mezelf en de levensvragen die ook anderen bezighielden. Ik ben ik begonnen met het volgen van allerlei cursussen en opleidingen als bio- energetica, reiki-opleidingen, body reikitalk en energetische meditatiecursussen. Toen ik veertig was, heb ik het roer definitief omgegooid en de opleiding voor counselor gevolgd aan de Academie Integrale Menswetenschappen. Daarna volgde een periode waarin ik veel met verlies en rouw te maken kreeg en besloot ik me verder toe te leggen op dit thema.
Ervaringsdeskundige
Inmiddels ben ik ervaringsdeskundige. Ik ben nu 58 en mijn beide ouders leven niet meer. In mijn praktijk begeleid ik mensen van alle leeftijden. Daarnaast werk ik een dag in de maand voor IPSO, een inloophuis voor mensen die te maken hebben met kanker. Dat kunnen patiënten zijn, maar ook naasten of nabestaanden. Ik bied begeleiding en lichaamsgerichte therapie, zoals massages. Wat ik mooi vind aan mijn werk is het effect dat het heeft. Je ziet mensen na een paar consulten al met een ander gezicht de deur uitgaan. Persoonlijk heb ik moeite met mensen die in de slachtofferrol blijven hangen. Ik zeg altijd: je hebt niet te kiezen wat je overkomt, maar wel hoe je ermee omgaat.
LVPW
Het zal ongeveer zeven jaar geleden zijn dat ik lid ben geworden van LVPW. Dat was een bewuste keuze. Het bood een deel van mijn cliënten de mogelijkheid om de kosten te declareren bij hun zorgverzekering. Daarnaast zie ik het als een kwaliteitskeurmerk, wat cliënten extra zekerheid biedt.
Rouwretraite
Een van de programma’s die ik aanbied, is rouwretraite. Ik ga dan met een groep van maximaal acht personen een lang weekend weg. Rouw hoeft niet altijd te gaan over overlijden. Het kan ook het gevolg zijn van verlies van gezondheid of van een relatie. De groepen die ik tijdens een rouwretraite begeleid, hebben wel allemaal met hetzelfde soort verlies te maken. Tijdens zo’n weekend bied ik samen met een collega – zij is traumatherapeut – een gevarieerd programma met onder andere yoga, stiltewandelingen, groepsgesprekken en rouwmassage. Want niet alleen je geest heeft rouw te verwerken; ook je lichaam vraagt om aandacht in dat proces.
Boek
Anderhalf jaar geleden is mijn partner plotseling overleden. Hij kreeg de diagnose kanker en tien dagen later was hij er niet meer. We waren net tweeënhalf jaar samen en hadden plannen om samen een praktijk op te zetten. Ik heb toen negen maanden geen weduwe of weduwnaar aangenomen in mijn praktijk. Als deskundige op het gebied van verlies en rouw weet je natuurlijk wat er allemaal op je af komt. Maar als het jezelf betreft, is dat toch anders. Over de periode met Edu en de tijd na zijn overlijden heb ik een boek geschreven. Het is zo goed als klaar. 8 december wordt het boek uitgebracht. Dat is de datum waarop Edu en ik elkaar hebben ontmoet.”