Maar de reden waarom ik me toen tóch meldde, is dezelfde reden waarom ik nu tijdelijk het voorzitterschap heb aanvaard: LVPW gaat me aan het hart. In de zeven jaar dat ik lid ben, heb ik ervaren dat de vereniging er voor mij is – ondersteunend en faciliterend in alles wat ik nodig heb om mijn beroep goed uit te oefenen.

Dat kan de vereniging alleen doen dankzij actieve leden. En natuurlijk dankzij onze fenomenale backoffice, maar die kan het niet alleen.

Voordat ik zelf actief werd, had ik geen idee hoeveel radertjes – grotendeels vrijwillig – achter de schermen draaien om scholing, validatie, registratie, contacten met de koepelorganisaties en zorgverzekeraars, enzovoorts, draaiende te houden. Er komt zóveel meer bij kijken dan ik als slapend lid ooit had beseft.

Toen ik vorig jaar toetrad tot het bestuur, voelde ik me óók gesteund. Welkom en gedragen. Ervaren bestuurders worden niet geboren – ze groeien door te doen. Net als ervaren therapeuten. En als je dan een team(pje) hebt dat je opvangt en ruimte geeft om te leren, voelt dat veilig én geeft dat plezier.

In ons vak, dat vaak solistisch is, kan een beroepsvereniging een collegiale bedding bieden. Misschien had je er nog nooit op die manier naar gekeken.

Ben je – net als ik tot een paar jaar geleden – een beetje een slapend lid? Dan wil ik je uitnodigen om meer te profiteren van het netwerk dat we óók zijn.
Vind ons op socials (Facebook, LinkedIn), kom naar de ALV om elkaar te ontmoeten (jaarlijks in april), maak gebruik van de aangeboden scholingen of overweeg om je aan te sluiten bij een commissie. Je bent van harte welkom. En het werkt twee kanten op: LVPW blijft bestaan dankzij betrokken leden, en jij voelt je onderdeel van een vakgemeenschap.

We doen het samen.

Karin Bosveld